Het oudste deel
Hoe zag de toren van de St. Martinuskerk er vroeger uit?
De toren zoals we die nu kennen, is het product van vele eeuwen bouwkunst. Het grootste deel is gebouwd in de 19de en 20ste eeuw. Maar het onderste gedeelte dateert uit de 16de eeuw, op z’n vroegst 1528. Het is een zogeheten Kempische toren. Meer over de Kempische bouwstijl.
Het blijft in de 16de eeuw bij twee torensegmenten en daarboven een kleine spits. De toren was toen slechts 47 meter hoog. Waarom hij niet werd voltooid, is niet bekend. Het ligt voor de hand dat geldgebrek de oorzaak is. Weert is vanaf de jaren 30 van de 16de eeuw geteisterd door economische crises en daarna door de troebelen van de reformatie.
Een reusachtige spits
Pas tussen 1886 tot 1889 werd de toren uiteindelijk verhoogd en van een reusachtige spits voorzien. De toren was toen 104 meter hoog.
Vanaf het begin baart deze constructie zorgen en dat blijkt terecht. Na lichtere beschadigingen en gebreken in de jaren dertig van de vorige eeuw, voltrekt zich in november 1940 een ramp. Een storm blaast de hele spits van de stenen torenromp die terechtkomt op het toenmalige hotel de Vesper (nu Sushi restaurant). Omdat de enige gast van die nacht vroeg moet vertrekken, zijn hij en het uitbatersechtpaar al op, als de ramp zich voltrekt. Zij kunnen ontkomen!
De wederopbouw van de toren laat vanwege de 2de Wereldoorlog een tijd op zich wachten.
Prijsvraag
In 1949 besluit het Kerkbestuur een prijsvraag uit te schrijven om zo een goed ontwerp voor een nieuwe opbouw van de toren te krijgen. Er komen 40 inzendingen waaruit de jury eind 1951 een winnaar kiest: de inzending van architect Verlaan. Een traditioneel ontwerp met als grote voorbeeld de Utrechtse Domtoren, maar met gebruik van 20ste eeuwse detailleringen en materiaalgebruik (baksteen en beton). De huidige toren is 78 meter hoog, heeft geen spits, zoals zijn voorganger maar een ongelijkzijdige achthoekige lantaarn en een opengewerkt torenlid waarin de klokken hangen. In 1960 is de nieuwe toren feestelijk ingewijd.
Kempische bouwstijl
Kenmerkend voor de Kempische bouwstijl zijn de rijkversierde steunberen op de hoeken. De Martinuskerk heeft er twee, op elke hoek. Dat maakt het silhouet van de toren breder dan hij in werkelijkheid is. Bovendien is de vorm van de steunberen naar boven toe een aantal malen ‘versneden’. De bedoeling daarvan is dat de blik van de toeschouwer als vanzelf naar boven wordt getrokken. Ook kenmerkend voor een Kempische toren zijn de versierde ingang in de westwand (het beeld van de H. Martinus) en een groot gotisch venster boven de ingang.
Tower
The oldest part
What did the tower of St Martinus look like in the past?
The tower as we know it today is the result of many centuries of construction. Most of it was built in the 19th and 20th centuries. But the lower part dates from the 16th century, 1528 at the earliest. It is a so-called Kempen tower. More on the Kempen architectural style .
In the 16th century, the tower’s construction does not progress beyond two tower segments and a small spire above them. The tower was then only 47 metres high. Why it was not completed is not known. An obvious cause may have been lack of money. Weert was ravaged by economic crises from the 1630s onwards and then by the turmoil of the Reformation.
A giant spire
Not until between 1886 and 1889 was the tower finally raised and given a giant spire. The tower was then 104 metres high.
From the beginning, this construction caused concern, and rightly so. After minor damage and defects in the 1930s, disaster strikes in November 1940. A storm blows the entire spire off the stone tower base landing on the then hotel the Vesper (now a sushi restaurant). As the only guest that night has to leave early, he and the patrons are already up when disaster strikes. They are able to escape unscathed!
The reconstruction of the tower takes some time due to World War II.
Competition
In 1949, the Church Council decided to organize a competition in order to get a good design for a new tower structure. Forty entries were received, from which the jury chose a winner at the end of 1951: the entry by architect Verlaan. A traditional design with Utrecht’s Dom tower as a great example, but using 20th century detailing and materials (brick and concrete). The current tower is 78 metres high, has no spire like its predecessor but a unilateral octagonal lantern and an openwork turrent in which the bells hang. The new tower was festively inaugurated in 1960.
Kempen building style
Characteristic of the Kempen building style are the richly decorated buttresses on the corners. The Martinus church has two of them, on either corner. This makes the silhouette of the tower look wider than it really is. Moreover, the shape of the buttresses is ‘cut up’ several times towards the top. This is intended to draw the viewer’s gaze upwards as if by itself. Also characteristic of a Kempen tower are the decorated entrance in the west wall (the statue of Saint Martin) and a large Gothic window over the entrance.
Turm
Der älteste Teil
Wie sah der Turm von St. Martin in der Vergangenheit aus?
Der Turm, wie wir ihn heute kennen, ist das Ergebnis vieler Jahrhunderte Architektur. Der größte Teil wurde im 19. und 20. Jahrhundert erbaut. Der untere Teil stammt jedoch aus dem 16. Jahrhundert, frühestens aus dem Jahr 1528. Es handelt sich um einen so genannten Kempener Turm. Mehr über den Kempener Baustil .
Im 16. Jahrhundert blieb es bei zwei Turmsegmenten und einer kleinen Turmspitze darüber. Der Turm war damals nur 47 Meter hoch. Warum er nicht fertiggestellt wurde, ist nicht bekannt. Es ist offensichtlich, dass Geldmangel die Ursache war. Weert wurde ab den 1630er Jahren von Wirtschaftskrisen und dann von den Wirren der Reformation heimgesucht.
Eine riesige Turmspitze
Erst zwischen 1886 und 1889 wurde der Turm schließlich erhöht und mit einer riesigen Spitze versehen. Der Turm war dann 104 Meter hoch.
Dieses Bauwerk gab von Anfang an Anlass zur Sorge, und das zu Recht. Nach kleineren Schäden und Mängeln in den 1930er Jahren kam es im November 1940 zur Katastrophe. Ein Sturm bläst die gesamte Turmspitze vom steinernen Turmrumpf und landet auf dem damaligen Hotel Vesper (heute Sushi-Restaurant). Da der einzige Gast an diesem Abend früh abreisen muss, sind er und das Manager-Ehepaar bereits wach, als die Katastrophe eintritt. Es gelingt ihnen zu entkommen!
Der Wiederaufbau des Turms dauert wegen des 2. Weltkriegs einige Zeit.
Wettbewerb
1949 beschloss der Kirchenvorstand, einen Wettbewerb auszuschreiben, um einen guten Entwurf für eine neue Struktur des Turms zu erhalten. Es gingen vierzig Beiträge ein, aus denen die Jury Ende 1951 einen Gewinner auswählte: den Entwurf des Architekten Verlaan. Ein traditioneller Entwurf nach dem Vorbild des Utrechter Domturms, aber mit Details und Materialien (Ziegel und Beton) aus dem 20. Der heutige Turm ist 78 Meter hoch, hat keine Turmspitze wie sein Vorgänger, sondern eine einseitige achteckige Laterne und einen durchbrochenen Turmaufsatz, in dem die Glocken hängen. Der neue Turm wurde 1960 feierlich eingeweiht.
Kempener Baustil
Charakteristisch für den Kempener Baustil sind die reich verzierten Strebepfeiler an den Ecken. Die Martinuskirche hat zwei davon, an jeder Ecke. Dadurch wirkt die Silhouette des Turms breiter als sie tatsächlich ist. Außerdem ist die Form der Strebepfeiler nach oben hin mehrfach „aufgeschnitten“. Damit soll der Blick des Betrachters wie von selbst nach oben gelenkt werden. Ebenfalls charakteristisch für einen Kempener Turm sind der verzierte Eingang in der Westwand (die Statue des Heiligen Martin) und ein großes gotisches Fenster über dem Eingang.
Tour
La partie la plus ancienne
À quoi la tour de Saint-Martin ressemblait-elle autrefois ?
La tour telle que nous la connaissons aujourd’hui est le produit de plusieurs siècles d’architecture. La majeure partie a été construite aux 19e et 20e siècles. Mais la partie inférieure date du 16e siècle, au plus tôt de 1528. C’est ce qu’on appelle une tour kempique. Plus sur le style architectural du Kempen.
Au 16e siècle, il n’y avait que deux segments de la tour et au-dessus un petit obélisque. La tour n’était alors haute que de 47 mètres. On ne sait pas pourquoi elle n’a pas été achevée. Il semble évident qu’un manque d’argent en soit la cause. Weert a été ravagée à partir des années 30 du 16e siècle par des crises économiques, puis par les troubles de la Réforme.
Une immense flèche
Ce n’est qu’entre 1886 et 1889 que la tour a finalement été élevée et dotée d’une immense flèche. La tour mesurait alors 104 mètres de haut.Dès le début, cette construction suscite des inquiétudes et cela s’avère justifié. Après des dommages légers et des défauts dans les années trente du siècle dernier, une catastrophe se produit en novembre 1940. Une tempête emporte toute la flèche de la tour en pierre qui tombe sur l’hôtel de Vesper d’alors (aujourd’hui un restaurant sushi). Comme le seul client de cette nuit-là doit partir tôt, lui et le couple de gérants sont déjà levés lorsque la catastrophe se produit. Ils peuvent s’échapper !
La reconstruction de la tour prend un certain temps en raison de la Seconde Guerre mondiale.
Concours de prix
En 1949, le Conseil de l’Église décide d’organiser un concours de prix afin d’obtenir un bon projet pour une nouvelle construction de la tour. Quarante propositions sont soumises, dont le jury choisit un gagnant à la fin de 1951 : la proposition de l’architecte Verlaan. Un design traditionnel s’inspirant fortement de la Domtoren d’Utrecht, mais utilisant des détails et des matériaux du vingtième siècle (brique et béton). L’actuelle tour mesure 78 mètres de haut, n’a pas de flèche, comme son prédécesseur, mais un toit à huit côtés inégal et un clocher ouvert dans lequel les cloches sont suspendues. En 1960, le nouveau clocher a été solennellement inauguré.
Style architectural du Kempen
Caractéristique du style architectural du Kempen, ce sont les contreforts richement ornés aux coins. L’église Saint-Martin en possède deux, à chaque coin. Cela rend le profil du clocher plus large qu’il ne l’est en réalité. De plus, la forme des contreforts est ‘coupée’ plusieurs fois vers le haut. Le but de cela est d’attirer naturellement le regard du spectateur vers le haut. Également caractéristique d’un clocher kempien, l’entrée décorée dans la paroi ouest (la statue de Saint Martin) et une grande fenêtre gothique au-dessus de l’entrée.