Het houten hert op het altaar bewijst: ‘toeval bestaat niet’.
Omdat in de tweede bouwfase de steunberen meer naar binnen werden geplaatst, ontstond binnen ruimte voor biechtkapellen en altaren, bijvoorbeeld voor de schuttersgilden van Weert.
In de 15de eeuw had Weert 3 Schuttersgilden, het Sint Jorisgilde , het Hubertusgilde en het Sint Catharinagilde. Alleen laatstgenoemd gilde bestaat nog, de andere twee zijn begin 20ste eeuw opgeheven.
Dit altaar is gewijd aan Sint Hubertus. Lees meer over deze heilige. Ook in het glas-in-lood raam boven het altaar staat Sint Hubertus centraal. Het is in 1908 geschonken door Hubert (!) Caris. Het houten beeldje van het hert vond de Deken een aantal jaar geleden achter het altaar, nota bene op de naamdag van Sint Hubertus, 3 november.
St. Hubertus
Hubertus werd in 655 geboren als zoon van de hertog van Aquitanië. Hij leidde een werelds leven. Na de dood van zijn vrouw bij de geboorte van hun zoon trok hij zich terug in de Ardennen, waar hij zich aan het jagen overgaf. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zeer oneerbiedige activiteit was op die dag. Hubertus bespeurde een groot hert en joeg erachteraan met zijn honden. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Lambertus van Maastricht te gaan. Sint Hubertus staat nu bekend als patroonheilige van de jacht.
St. Hubertus altar
The wooden deer on the altar proves: ‘coincidence does not exist’.
Because in the second building phase the buttresses were placed more inwards, space was created inside for confessional chapels and altars, for example for the archers’ guilds of Weert.
In the 15th century, Weert had three archers’ guilds, the Saint George Guild, the Hubertus Guild and the Sint Catharine Guild. Only the latter guild still exists, the other two were disbanded in the early 20th century.
This altar is dedicated to Saint Hubert. Read more about this saint. The stained-glass window over the altar also focuses on Saint Hubert. It was donated in 1908 by Hubert (!) Caris. The wooden statue of the deer was found by the dean behind the altar several years ago, notabelly on Saint Hubert’s name day, 3 November.
St. Hubertus
Hubert was born in 655, the son of the duke of Aquitaine. He led a worldly life. After his wife died giving birth to their son, he retreated to the Ardennes, where he indulged in hunting. On Good Friday of the year 683, he went hunting, although it was a very irreverent activity on that day. Hubert spotted a large deer and chased after it with his dogs. When he almost caught the deer and the animal turned towards him, he wanted to shoot it. At that moment, a luminous cross appeared between the antlers. A voice told him to go to Lambert of Maastricht. Saint Hubert is now known as the patron saint of hunting.