Waar hing dit kruisbeeld vroeger?
Hier in het voorportaal, boven de ingang naar de kerk hangt een groot eikenhouten triomfkruis, vermoedelijk 15de eeuws. Een dergelijk kruisbeeld dankt zijn naam aan het feit dat het meestal onder de triomfboog van een kerk hangt, tussen het schip en het priesterkoor. Vroeger had het ook in deze kerk een andere plek, namelijk aan een oostelijke balk in de kerk. Aan dit kruisbeeld is een mooi verhaal verbonden. Het zou afkomstig zijn van de Rumolduskapel aan de Molenpoort in Weert. Lees meer.
Oorsprong kruisbeeld
In 1836 werd aan de buitenzijde van de Rumolduskapel een 5 tot 6 meter hoog kruis geplaatst ter afsluiting van de volksmissie, speciale bijeenkomsten die nieuw elan moesten geven aan het godsdienstig leven van de plaatselijke geloofsgemeenschap. Het geheel uit eikenhout gesneden corpus was bijzonder waardevol. Volgens kenners werd het in elk geval voor het jaar 1600 vervaardigd. Het zou een geschenk zijn van een zekere Antoon Karels en Miena Kerps. Hun namen stonden op stenen, die in later jaren weer werden weggebroken om een offerblok te kunnen plaatsen. Waar zij deze kostbare Christusfiguur vandaan hadden, is niet bekend. Een afdakje bood enige bescherming tegen ongunstige weersinvloeden. Toch kreeg het in de loop van de jaren nogal wat van droogte en vocht te lijden. Toen er dan ook in de meimaand van 1929 in Weert opnieuw een volksmissie werd gepredikt, was dat voor de verantwoordelijken uit de parochie een goede aanleiding voor een grondige opknapbeurt. Deze restauratie maakte eens te meer duidelijk dat het om een kostbaar corpus ging. Daarom werd besloten het niet terug te plaatsen tegen de kapelgevel, maar over te brengen naar de St. Martinuskerk. Heel begrijpelijk dat de buurtbewoners behoorlijk in hun wiek geschoten waren nu men hun kruis, zonder enig overleg, had weggehaald. Zij stuurden de Bisschop een verzoekschrift met 278 handtekeningen. De bisschop moet begrepen hebben dat het de buurt ernst was. Hun verzoekschrift stuurt hij, door naar de deken van Weert. Hij zette een krabbel in de marge: “Waarde Deken. Een aanval op U en Uwe Kapelaans. Pas maar op, dat ze niet op U schieten. Of het verzoek van die menschen kan ingewilligd worden, laat ik aan U over”. Een officiële reactie volgt op 18 september. “Ik verneem echter, dat het een kruis van grote waarde is, dat zoo maar niet blootgesteld mag blijven aan alle weersgesteldheid. Kunnen de bewoners van de Molenpoort aan dat kruis een goede plaats geven in hun Kapel, dan kan dit gebeuren. Anders moet het kerkbestuur het kruis in de kerk plaatsen.” Dit laatste gebeurde.
Crucifix
Where did this crucifix used to hang?
Here in the vestibule, above the entrance to the church hangs a large oak triumphal cross, probably 15th century. Such a crucifix gets its name from the fact that it usually hangs under the triumphal arch of a church, between the nave and the presbytery. It used to have another place in this church too, namely on an east beam in the church. There is a nice story attached to this crucifix. It is said to have come from the Rumolduskapel at the Molenpoort in Weert. Read more
Origin crucifix
In 1836, a 5- to 6-metre-high cross was placed on the outside of the Rumoldus Chapel to conclude the popular mission, special gatherings designed to give new impetus to the religious life of the local religious community. The corpus carved entirely of oak was particularly valuable. According to connoisseurs, it was made at least before the year 1600. It was said to be a gift from a certain Antoon Karels and Miena Kerps. Their names were written on stones, which were broken away again in later years to accommodate an offering block. Where they got this precious Christ figure is not known. A shelter offered some protection from adverse weather conditions. Nevertheless, it suffered quite a lot from drought and damp over the years. Consequently, when a popular mission was again preached in Weert in the May month of 1929, it was a good reason for those in charge of the parish to carry out a thorough refurbishment. This restoration once again made it clear that the corpus was precious. It was therefore decided not to put it back against the chapel facade, but to transfer it to St Martinus Church. Understandably, local residents were quite upset that their cross had been removed without any consultation.They sent the Bishop a petition with 278 signatures.The bishop must have understood that the neighbourhood was serious.Their petition he, forwarded to the dean of Weert.He put a scribble in the margin: ‘Dear Dean. An attack on You and Your Chaplains.Beware that they do not shoot at You. Whether the request of those people can be granted, I leave to you’. An official response followed on 18 September.‘ However, I learn that it is a cross of great value, which must not be left exposed to all kinds of weather. If the Molenpoort residents can give the cross a good place in their chapel, this can be done. Otherwise, the church council must place the cross in the church.’ The latter happened.